Sezon XVII, audycja #15 środa, 28 lutego 2024, godz. 20:15
Jak się Państwo miewają w końcu tego najcieplejszego lutego w historii? Nic nie dolega?
(Wiem, że to ryzykowne pytanie w kraju „gdzie nie ma słońca niemal przez siedem miesięcy w roku”, szczególnie w przekroju populacji będącej słuchacz(k)ami Radia Stale Odświeżanego)
Ale w pytaniu owym nie ma przypadków, są tylko znaki. Albowiem Konsylium, tfu – Kolegium Redakcyjne delegowane dziś do pracy w biurze od rano podjęło tematy medyczne. Więc temat urodził się niejako automatycznie, bez ingerencji położnych. Miejmy nadzieję, że ostatecznie skierujemy audycję bardziej w stronę zdrowia niż chorób, mimo że redaktor D. lobbuje jakoś bardziej w kierunku tunelu ze światełkem na drugim końcu.
Sezon XVII, audycja #14 środa, 21 lutego 2024, godz. 20:15
Historia tego obrazka i tematu audycji zaczyna się we wtorek o godzinie 15:53, kiedy to łącza discordowego kanału Redakcji rozgrzewają się do czerwoności.
Redaktor B. pisze:
„Yo yo Mam zagadkę, Słyszałam w weekend w radio piosenkę Nie pamiętam prawie nic, oprócz tego, że zwróciła moją uwagę co to za piosenka 🙂 Bo jej szukam No dobra coś tam było: jak na żarzącej się pustyni Coś o pustyni Może znacie? Chętnie zamknę ten wątek w głowie, a psychologia mówi, że muszę to przesłuchać do końca”
Wiemy tylko, że piosenka zasłyszana została w niedzielę po szesnastej, a działo się to w pociągu. Redakcja oczywiście wymięka, bo z pustyń zna tylko Bajm, a w ogóle to podejrzewa, że może nie chodzi o pustynie, tylko pustkę, a może i morze. Neurony jednak już zostały uruchomione, a wiadomo że w przypadku Redaktor B. ich zatrzymanie jest równie wykonalne, co zatrzymanie pociągu w miejscu.
Po półgodzinie [przyp. red. dla purystów – redaktor odpowiedzialny za sołszale wie, że to niepoprawnie, ale jest upartym neologizmostwórcą] dostajemy aktualizację – internet został przekopany dokładniej niż Mierzeja, śladu nie ma. Po kolejnych minutach prób zaprzężenia do zadania hitu sezonu – Inteligencji Sztucznej Redaktor B. odkrywa, że
„po trzydziestu minutach szukania piosenki z Chatem GPT zrozumiałem, że on mnie oszukuje”*
Do odkrycia tego doprowadziła odpowiedź chata, że Katarzyna Groniec odśpiewała w piosence „Czerwony szalik” słowa:
„Zamiast żarzącej się pustyni pragnę Twojego ciepła jak w stajni”
Czat oczywiście dalej ściemniał, że wie, tylko za pierwszym razem się pomylił i zmyślał dalej, czym przypominał kilku znanych mi kolegów i kilku czterolatków. Redaktor naczelny wymyślił zatem nazwę „Cheat GPT”, zgłosił nową nazwę do ZAIKSU i NASA i w oczekiwaniu na przyszłe bogactwa z tantiem wszyscy rozeszli się do swoich zajęć, z rozrzewnieniem wspominając tę wspaniałą wtorkową przygodę.
Do usłyszenia o 20:15!
* w oryginale zostało użyte odmienne sformułowanie, ale wiecie – wymogi mediów. Zamknęliby mi radio, gdybym cytował dokładnie.
Sezon XVII, audycja #13 środa, 14 lutego 2024, godz. 20:15
Czy da się pogodzić święto zakochanych z popielcem, kiedy świat krzyczy „Umrzesz! w proch się obrócisz!”?
Czy w taki dzień banalnie iść w miłość, czy też równie banalnie w przemijanie? Co w tym roku przechyli szalę w odwiecznej Breuglowskiej wojnie: Post czy Karnawał?
Odpowiedź to nie unik – to propozycja odsłuchaczkowa.
Dziś zatem, 14 lutego w Środę Popielcową zapraszam na audycję o…
Sezon XVII, audycja #12 środa, 7 lutego 2024, godz. 20:15
Halo halo, tu Warszawa!
Dzień pełen emocji (czyt. katastrof) pomału zmierza ku końcowi, więc czas na kolejne 😉 W związku z tym zapraszam na awar… znaczy audycję od godz. 20:15
Sezon XVII, audycja #10 środa, 24 stycznia 2024, godz. 20:15
W czasie porannej deszczowej podróży do korpobiura radio rozbierało na kawałki oskarowe nominacje, zatem pomyślałem sobie, że dawno nie plątaliśmy się okołofilmowo. Wiec choć osobiście zaległości filmowe mam kompromitujące, to piosenkowo się poobijamy tu i tam.
Sezon XVII, audycja #9 środa, 17 stycznia 2024, godz. 20:15
Dobry wieczór! (co oznacza, że drugi tydzień z rzędu zaczynam zapraszać na audycję po zapadnięciu zmroku. A fe!)
Ciała pedagogiczne zaproponowały, żeby uczcić uchwaloną w sejmach podwyżkę dla nauczycieli audycją tematyczną (czy ta akademia będzie ku czci, czy też jej obok zapewne się okaże).
Więc (od którego zdania nie zaczyna się) zapraszam serdecznie na 20:15.
Sezon XVII, audycja #8 środa, 10 stycznia 2024, godz. 20:15
I znowu nastąpiła taka przypadłość, która kilka lat temu miała charakter notoryczny. Dzień chyli się ku kresowi, mrok już zapadł czarny jak smoła, a audycja nie zaanonsowana i zaproszeń brak. Co gorsza, redaktor mieniący się naczelnym nie wie, o czym miałaby ona traktować.
Zatem będzie ona o niewiedzeniu. Chwilowym lub permanentnym.
Więc od razu może zagadka dla Państwa, której rozwiązania nie znam ani ja, ani pan Gógl. O sztucznych inteligencjach nie wspomnę, bo to ignoranci/ntki do potęgi trzeciej. Otóż:
Z czasów archaicznych, kiedy nikomu do głowy nie przychodziło, by widzieć we mnie boomera pamiętam piosenkę, której słowa zawierały fragment:
„Nie wiem, naprawdę nie wiem czy miałby świat bez Ciebie choć blady sensu cień”
W całym internecie są tylko ślady, że śpiewała ją prawdopodobnie Katarzyna Skrzynecka, oraz że przynajmniej kilka osób jak ja poszukiwało jej w zasobach globalnej sieci.
I zero. Nic. Tabula rasa. Wiedza ta być spłonęła wraz z Biblioteką Aleksandryjską, bo w internecie jej brakuje.
Sezon XVII, audycja #7 środa, 3 stycznia 2023 2024, godz. 20:15
Kolejna zima, a śniegu ni ma…
Witam Państwa w kolejnym roku. Mam nadzieję, że przytłoczenie kolejnym rokiem kalendarza nie jest zbyt wielkie, aczkolwiek jeśli jednak uciążliwe, to mamy na to remedium – podróż pierwszą klasą po gładkich torach wagonem pełnym nut wszelakich.
Start jak zwykle, zakończenie również. Środek – to się jeszcze okaże
Sezon XVII, audycji #6 środa, 27 grudnia 2023, godz. 20:15
Powietrze jeszcze pełne zapachu jedliny, a lodówki pełne wszystkiego, ale w perspektywie – Koniec jest blisko. Nie wiedzieć czemu fakt ten jest powszechnie świętowany, ale to zapewne głównie z powodu jego kuzyna – Początku, który zastępuje tego, którego zwalniamy z roboty.
A Nowy – wiadomo – co prawda trochę zejdzie zanim się dotrzewyrobi, zacznie spełniać oczekiwania, ale właśnie tu pies pogrzebany – każden jeden z nas (i każdna jedna) ma nadzieję, że będzie się wywiązywał ze swoich obowiązków.
Ale w audycji postaramy się jednak przyjrzeć wkrótce abdykującemu. Podsumować, powspominać, popastwić się.
